Πρωινό ξύπνημα.

Πρωινό δώρο.

Στην Λ.Φ.

Από την ενότητα ποιημάτων "ΑΣΑΛΕΥΤΗ ΛΥΠΗ"

Oύτε φεύγεις,ούτε μένεις.Υπάρχεις

στο δριμύ ακαθόριστο της παραμεθορίου.

Το τραίνο που δεν περιμένεις

γιατί να αναχωρήσει;

Την ασάλευτη λύπη διασχίζοντας

πέρα να σε πάει απο τα σύνορα,

εκεί,όπου ο κόσμος υπάρχει.

Ανέκδοτο εισιτήριο του πουθενά

κίτρινος λυγμός ενός φύλλου που πέφτει.

Κ.Ε.

Δώρο από τον ποιητή Κυριάκο Ευθυμίου.

Άσσος στο σημάδι

 (ανέκδοτο ποίημα, δημοσιεύεται  στο νέο τεύχος του Intellectum...)


Μας πετούσε 
τους κύβους της ζάχαρης
στα μάτια,
χαλίκια στο στόμα

ο θυμός τρέφει το βλέμμα
έλεγε,

Μα ποιος φανταζόταν

πριν θάψει στην κοιλιά
την τρέλα του
πως θα έριχνε τις κατάρες
βροχή'

μέσα στα σωθικά
της οικοδομής
τα κεφάλια μας
πέφτοντας

να πιάσουν τόπο

Η εμμονή της μέρας...

''…εδώ η αθανασία και το εφήμερο, η διαμελισμένη τάξη''

Ηλίας Λάγιος.

Σήμερα, Δευτέρα 12 Μαίου, στις 6 μμ στον πολυχώρο Πόλις στον Βόλο (Χατζηαργύρη με Γ. Καρτάλη) συζητώ με τους φοιτητές για την πεζογραφική γενιά του ΄30, τον μύθο που την περιβάλλει, τη γενιά που αποθεώθηκε αλλά και πολεμήθηκε όσο καμιά άλλη, τους βασικούς εκπροσώπους- εκφραστές αλλά και τα έργα τους.
Τελικά η γενιά αυτή αποτέλεσε πολιτισμικό - λογοτεχνικό μύθο ή πρόκειται για ένα γραμματολογικό μόρφωμα; Γιατί αυτή η πεζογραφική γενιά συνεχίζει να μας απασχολεί τόσο;

Από πρώτο χέρι

Τα κορίτσια που κρύβουν τις λέξεις στα σεντόνια τους 
ή τις κρατούν κρυφά κάτω από το δέρμα τους, ξέρουν 
από πρώτο χέρι ότι ετοιμόγεννες λέξεις, δεν θα πει 
καθόλου ετοιμόλογες κοιλιές.

Χρόνια πολλά μαμά!

φωτογραφία Sally Mann

Κουκίδα στο σκοτάδι.

Ο σκύλος με οδηγεί κάτω από το απότομο βάρος της νύχτας. Ασυναίσθητα εμπιστεύομαι τα χέρια στις ρόδες, ενώ το φως αναβοσβήνει στη ράχη του αμαξιδίου, σαν αλάρμ αυτοκινήτου. Το κρύο τρυπώνει μέσα από τα ρούχα μου και ξαφνικά βιάζομαι, βιάζομαι πολύ να τρέξει η ζωή πάνω στο αναπηρικό καρότσι της.


Η φωτογραφία είναι του Kevin Corrado.

Πρωτομαγιά.

Kι η θάλασσα άνθισε σήμερα-

Οι φωτογραφίες από τη Νέα Αγχίαλο.