Συνεντεύξεις

Στο Αίθριο του Πανδοχείου, 85. Λίνα Φυτιλή

By pandoxeio

Categories: Αίθριο, Εργαστήρι συγγραφέα και Ελληνική Λογοτεχνία
Tags: Αίθριο, Εργαστήρι Συγγραφέα, Ελληνική Λογοτεχνία

Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα των δυο σας βιβλίων;

Οι νύχτες της άχρωμης  κιμωλίας, Καστανιώτης. Ένα ταξίδι σε άγνωστο προορισμό, κατά τη διάρκεια του οποίου οι επιβάτες ξεδιπλώνουν τις ιστορίες  τους, ένα υπαρξιακό ταξίδι πρωτίστως με απροσδόκητο τέλος. Τώρα είναι αργά, Απόπειρα. Όταν η νοσταλγία είναι τόσο δυνατή, που οι ήρωες ζούνε εγκλωβισμένοι στο παρελθόν τους, αναζητούν μια ευκαιρία για να ξεφύγουν. Ίσως μέσα στην ευδαιμονία του καλοκαιριού βρουν αυτή την ευκαιρία…

Αγαπημένοι σας παλιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.

Πάρα πολλοί. Ενδεικτικά αναφέρω μερικούς: Τόμας Μαν, Χειμωνάς, Ντοστογιέφσκι, Ταμπούκι, Κούτσι, Τζόις, Προυστ, Χάισμιθ, Καλβίνο, Άτγουντ, Έιμις, Μπαρνς, Γουλφ, Έρση Σωτηροπούλου, Τζόις, Κάφκα, Ίαν Μακ Γιούαν…

Αγαπημένα σας βιβλία.

Το μαγικό βουνό, Η θάλασσα, Δαμάζοντας το κτήνος, Ο τυφλός δολοφόνος, Ιδιωτικές συναντήσεις, Ο μαιτρ κι η Μαργαρίτα, Περί τυφλότητας, Στην ακτή, Οδυσσέας, Ο πύργος, Αόρατες πόλεις, Στην καρδιά της χώρας, όλα του Ταμπούκι…

Αγαπημένα σας διηγήματα.

Τα διηγήματα του Τσέχωφ, του Καλβίνο, αρκετά της Σωτηροπούλου, του Χάκκα, της Ζατέλη, του προσφάτως βραβευμένου Χρήστου Οικονόμου…

Σας έχει γοητεύσει κάποιος νέος Έλληνας λογοτέχνης;

Αρκετοί. Ενδεικτικά αναφέρω το Δημήτρη Σωτάκη για τους φανταστικούς κόσμους που στήνει, τον Κυριάκο Γιαλένιο για την ευαίσθητη ματιά του, τον Χρήστο Οικονόμου για το ύφος…

Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε νέα τους;

Οι ήρωες με ακολουθούν σε όλη τη διάρκεια της σκέψης και της συγγραφής ενός βιβλίου. Έπειτα τους αφήνω οριστικά κι αυτοί εμένα. Θέλω να τους φαντάζομαι ελεύθερους.

Αγαπημένος ή και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.

Η Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ.

Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του σπιτιού σας;

Όχι, αλλά θα το ήθελα.

Ποιος είναι ο προσφιλέστερος σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;

Η πρώτη γραφή γίνεται συνήθως σε ένα τετράδιο. Έπειτα αναλαμβάνει ο υπολογιστής. Η μετάβαση γίνεται αυτόματα, με ένα μαγικό τρόπο.

Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Ακολουθείτε κάποια ειδική διαδικασία ή τελετουργία; Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά τη γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;

Το βασικό είναι να επιλέξω το θέμα, τους ήρωες και την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Η γραφή είναι μια εγκεφαλική και σύνθετη ψυχοσυναισθηματική διαδικασία. Οι λέξεις είναι απλώς το μέσον. Όταν γράφω, θέλω ν’ ακούω τους ήχους της πόλης, συχνά γράφω με ανοιχτά παράθυρα. Άλλοτε θέλω απόλυτη ησυχία. Η μουσική με συνοδεύει το διάστημα της συγγραφής αλλά όχι τη στιγμή που γράφω. Σε κάθε βιβλίο έχω κάποιες μουσικές εμμονές. Στο Τώρα είναι αργά άκουγα συνέχεια Calexico. Γενικά ακούω από κλασσική μουσική μέχρι ρεμπέτικα, ροκ ακούσματα, ορχηστρικά, σάουντρακ από ταινίες, ανάλογα τη διάθεση πάντα.

Πώς βιοπορίζεστε;

Από τη δουλειά μου στην Εκπαίδευση.

Αγαπημένο σας λογοτεχνικό περιοδικό;

Οδός Πανός, Εντευκτήριο, Το Δέντρο, αλλά όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά είναι αξιόλογα.

Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία- παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα, ποιο θα επιλέγατε;

Θα επέλεγα τον Κάφκα ή τη Βιρτζίνια Γουλφ.

Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο; Σας γοήτευσε κάποιος σκηνοθέτης, ταινία, θεατρική σκηνή;

Θεατρικά πάντα με γοητεύει ο Λευτέρης Βογιατζής. Κινηματογραφικά τράβηξε την προσοχή μου, το προκλητικό “Κορίτσι με το τατουάζ¨.

Γράφετε ποτέ ποίηση, κι αν όχι, για ποιο λόγο;

Ξεκίνησα γράφοντας ποίηση στα δεκάξι. Στην πορεία με κέρδισε η πεζογραφία. Όταν σκεφτώ έναν ωραίο στίχο μπορώ και τον ενσωματώνω στο κείμενό μου.

Τι γράφετε τώρα;

Διανύω μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδο. Βρίσκομαι στην ολοκλήρωση μιας σειράς διηγημάτων, ενώ μόλις ξεκίνησα ένα μυθιστόρημα. Αλλά είναι νωρίς να μιλήσω γι’ αυτό, έχω γράψει μόνο τα πρώτα δύο κεφάλαια.

Οι εμπειρίες σας από το διαδικτυώνεσθαι;

Μου αρέσει το διαδίκτυο. Μιλάω καθημερινά με πολύ κόσμο, ανταλλάσσω απόψεις, ενημερώνομαι. Αρκεί να μπαίνει ένα όριο, για να μη χάνεται η ανθρώπινη επαφή, που φυσικά δεν υπάρχει πίσω από μία οθόνη.

Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

Κλαρίσε Λισπέκτορ “Κοντά στην άγρια καρδιά”, που μου πρότεινε ένας φίλος συγγραφέας.

Διαβάζετε λογοτεχνικές παρουσιάσεις και κριτικές; Έντυπες ή ηλεκτρονικές;

Τις παρακολουθώ όσο μπορώ, είτε από εφημερίδες και περιοδικά, είτε από το ίντερνετ.

Θα μας γράψετε κάποια ανάγνωση σε αστικό ή υπεραστικό μεταφορικό μέσο που θυμάστε ιδιαίτερα; (μέσο- διαδρομή- βιβλίο- λόγος μνήμης).

Πρόσφατα διάβαζα το Νυχτερινό στην Ινδία του Ταμπούκι, ταξιδεύοντας με υπεραστικό λεωφορείο για τον Βόλο. Στη στάση με πλησίασε ένας μεταπτυχιακός φοιτητής και με ρώτησε τι διαβάζω. Του έδειξα. Με ξαναρώτησε, αν μου έμεινε κάτι από το βιβλίο και του απάντησα “Η ατμόσφαιρά του, “γιατί η μνήμη είναι μια καταπληκτική πλαστογράφος”, όπως αναφέρει κι ο συγγραφέας. Από εκείνη τη στιγμή γίναμε φίλοι. Γενικά αγαπώ τα ταξίδια με λεωφορείο. Σ’  ένα λεωφορείο εμπνεύστηκα κάποτε τις Νύχτες της άχρωμης κιμωλίας.

Αν κάποιος σας χάριζε την αιώνια νιότη με αντίτιμο την απώλεια της συγγραφικής ή αναγνωστικής σας ιδιότητας, θα δεχόσασταν τη συναλλαγή;

Όχι. Ένας μονίμως ατσαλάκωτος, από το χρόνο, άνθρωπος δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Κάποια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουμε μα σας απογοητεύσαμε; Απαντήστε την.

Όλες οι ερωτήσεις ήταν εξαιρετικές, οπότε θα βάλω τελεία.

Στις εικόνες: Marcel Proust, Virginia Wolf, J.M. Coetzee, Antonio Tabucchi.

Αναρτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011

Λίνα Φυτιλή
«Γράφοντας, νιώθω ότι ισορροπώ σε ένα τεντωμένο σκοινί»

Γεννήθηκε στη Λάρισα και πέρασε τα παιδικά της  χρόνια στον Αλμυρό Μαγνησίας. Σπούδασε στην Πάτρα, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης και δημοσιογραφία στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια ζει στον Αλμυρό αλλά της αρέσει ανά καιρούς να αλλάζει τόπο διαμονής, με την εντύπωση ότι στο επόμενο μέρος που θα ζήσει, θα περάσει καλύτερα.
Το 1997 εκδόθηκε το βιβλίο της «Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας» από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Το 2003-2004 εκδόθηκε η εργασία της «Η Ευέλικτη Ζώνη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση» (συνεργασία εκπαιδευτικών και μαθητών), από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο-Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Το μυθιστόρημά της «Τώρα είναι αργά», μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Απόπειρα.

Πότε σε κέρδισε η συγγραφή;
Η συγγραφή με κέρδισε από πολύ νωρίς. Ήμουν μόλις είκοσι δύο όταν έγραψα μια νουβέλα, τις «Νύχτες της άχρωμης κιμωλίας». Έστειλα το χειρόγραφο στις εκδόσεις Καστανιώτη και εννιά μήνες αργότερα μου τηλεφώνησαν για να κάνουμε συμβόλαιο. Η χαρά μου φυσικά, ήταν απερίγραπτη.

Με ποια αφορμή έγραψες το μυθιστόρημα «Τώρα είναι αργά;»
Αφορμή για το μυθιστόρημα ήταν η ιδέα να μιλήσω για τη νοσταλγία, την ανάγκη ενός ανθρώπου ν” απαγκιστρωθεί κάποια στιγμή από το δίχτυ της, επειδή δεν μπορεί να ζήσει όπως θέλει στο παρόν, εξαιτίας μιας πολύ δυνατής ανάμνησης. Όλα ξεκίνησαν από αυτή την εμμονή. Ύστερα στήθηκε ο καμβάς του μυθιστορήματος και γεννήθηκαν οι ήρωές του.

Σε πόσο καιρό το έγραψες;
Μου πήρε αρκετό καιρό, τέσσερα με πέντε χρόνια περίπου, για να το ολοκληρώσω, γιατί υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα στο διάστημα της συγγραφής.

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του βιβλίου;
Σε κάθε βιβλίο ο αναγνώστης ανακαλύπτει διαφορετικά νοήματα. Εκτός από τη νοσταλγία, που ξεπερνώντας το μέτρο «είναι βουτιά στο θάνατο», το βιβλίο αναφέρεται στα αξέχαστα καλοκαίρια της εφηβείας, στον έρωτα, στα ψέματα που κατακλύζουν τον πολιτισμό μας, αφού «πάντα μπροστά στην αλήθεια οι άνθρωποι βαδίζουν με περπατούρα», όπως λέει χαρακτηριστικά κι ένας από τους ήρωες του βιβλίου.

Γιατί να το αγοράσει ο αναγνώστης;
Όποιος αγαπάει τη λογοτεχνία, νομίζω ότι θα το βρει καλογραμμένο κι ενδιαφέρον.

Είσαι και παιδαγωγός. Ποια είναι η σχέση σου με την Εκπαίδευση;
Δουλεύω ως μόνιμη εκπαιδευτικός εδώ και έντεκα χρόνια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι η βασική μου εργασία.

Αμφιταλαντεύεσαι μεταξύ εκπαίδευσης, συγγραφής και δημοσιογραφίας. Ποιο από τα τρία σε εκφράζει περισσότερο;
Τα αγαπώ εξίσου. Την εκπαίδευση την αγαπώ γιατί διατηρώ καλή σχέση με τα παιδιά. Η συγγραφή  είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Τη δημοσιογραφία την ασκώ γράφοντας αποκλειστικά, κείμενα με ιδιαίτερη για μένα, αισθητική. Το γράψιμο γενικά λειτουργεί ως τρόπος έκφρασης. Γράφοντας, νιώθω ότι ισορροπώ σε ένα τεντωμένο σκοινί.

Στο μέλλον τι να περιμένουμε από σένα;
Στο επίπεδο της δημοσιογραφίας εγκαινίασα μια συνεργασία με το ηλεκτρονικό περιοδικό Ντουέντε. Είναι ένα περιοδικό για το λόγο που μου ταιριάζει αισθητικά. Επίσης μου έγινε πρόταση κι από κάποιο άλλο αθηναϊκό περιοδικό, έντυπο αυτή τη φορά, που σχετίζεται με τον πολιτισμό. Στο πεδίο της συγγραφής, ετοιμάζω μια σειρά διηγημάτων.

Η Λίνα Φυτιλή απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ

Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης | Blog press-gr Σάββατο 31 Δελεμβρίου 2011 »»

Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών και δημοσιογραφία στην Αθήνα. Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 1997 εκδόθηκε το βιβλίο της Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Το 2003-2004 εκδόθηκε η εργασία της Η Ευέλικτη Ζώνη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (συνεργασία εκπαιδευτικών και μαθητών), από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο-Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Το μυθιστόρημά της Τώρα είναι αργά μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Απόπειρα. Γράφει στο Press-Gr και στο ΝΤΟΥέΝΤΕ.
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Μια… αόριστη κίνηση, σαν χάδι που διαφεύγει στον αέρα.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Οι αναρίθμητες υποχρεώσεις.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Πριν από λίγο.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου;
Η τάση μου για ανεξαρτησία.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Βαριέμαι εύκολα.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε όσα δεν επαναλαμβάνονται.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Πριν από λίγες μέρες.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με καμία.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Το Dogville του Λαρς Φον Τρίερς.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Στο Παρίσι για Σαββατοκύριακο.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Πατρίσια Χάισμιθ, Έρση Σωτηροπούλου, Γιώργος Χειμωνάς, Τόμας Μαν, Ντοστογιέφσκι, Αντόνιο Ταμπούκι.
Ποια αρετή προτιμάς σ’ έναν άντρα;
Την ευθύτητα και την ευγένεια ψυχής.
Και σε μια γυναίκα;
Να την προσέχεις χωρίς να πρέπει να προσπαθήσει.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Ο Μάνος Χατζιδάκης.

Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντουζ;
Το «Love Me Tender» του Έλβις.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Το Μαγικό βουνό.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το μπλε.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Ότι κερδίζω εύκολα την εμπιστοσύνη των ανθρώπων.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Που κάποιες φορές δεν τόλμησα όσο έπρεπε.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Τις μη καθαρές εξηγήσεις.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Το διάβασμα και το γράψιμο.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Οι αρρώστιες. Η καθημερινή φθορά.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Όταν δε γίνεται αλλιώς.
Ποιο είναι το μότο σου;
«Κανένας δεν αφήνει το βλέμμα του σ’ ένα βλέμμα κενό’» .
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Νηφάλια.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
«Το να είσαι έντιμος με τον εαυτό σου, είναι ασύγκριτα πιο δύσκολο από το να είσαι έντιμος με τους άλλους».
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτό τον καιρό;
Σε εγρήγορση.

Λίνα Φυτιλή

Γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών και δημοσιογραφία στην Αθήνα Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 1997 εκδόθηκε το βιβλίο της "Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας" από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Το 2003-2004 εκδόθηκε η εργασία
της "Η Ευέλικτη Ζώνη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση" (συνεργασία εκπαιδευτικών και μαθητών),

από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο-Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Το μυθιστόρημά της "Τώρα είναι αργά", μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Απόπειρα. Γράφει στο PRESS-GR και στο duende magazine.

Με μεγάλη Χαρά σε καλώς ορίζω στο μάγο !!
1.Πότε ξεκίνησες να γράφεις βιβλία;

Το πρώτο μου βιβλίο το έγραψα στα εικοσιδύο μου χρόνια.

2.Το πρώτο σου βιβλίο είναι "Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας". Είχε
ερεθίσματα από τα μαθητικά σου χρόνια ή από την εμπειρία σου στην
εκπαίδευση;

Καθόλου. Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας είναι ένας αλληγορικός τίτλος,
για τις άυπνες νύχτες των ηρώων της ιστορίας. Αφορά ένα ταξίδι που
πραγματοποιείται προς έναν άγνωστο προορισμό με ένα λεωφορείο, στη
διάρκεια του οποίου οι επιβάτες ξεδιπλώνουν τις ιστορίες τους,
βουτώντας ως τα βάθη των συνειδήσεών τους.

3.Τι είναι για σένα η συγγραφή βιβλίων;

Είναι η αλάνθαστη μέθοδος για να κρατάω την ισορροπία μου. Πολλές
φορές νιώθω ότι βρίσκομαι στην άκρη ενός γκρεμού, μετέωρη. Το γράψιμο
μου δίνει την ισορροπία που χρειάζομαι, για να μην πέσω. Γράφοντας
απογυμνώνεσαι βέβαια. Και συμβαίνει αυτό που η Πατρίσια Χάισμιθ,
αποκαλεί αποκάλυψη του αθέατου.

4.Ο ρόλος σου σαν εκπαιδευτικός πιστεύεις ότι είναι αυτός που πρέπει;

Κάνω το καλύτερο δυνατό πάντα. Έχω δουλέψει σε πολύ διαφορετικές
συνθήκες, με ετερόκλητους μαθητές αυτά τα έντεκα χρόνια που είμαι στην
Εκπαίδευση και ως τώρα η αποτίμηση είναι θετική.

5.Δίνονται οι δυνατότητες σε μια εκπαιδευτικό να εκπαιδεύσει σωστά στη
σημερινή εποχή;

Πάντα η εκπαίδευση είχε προβλήματα κι ελλείψεις. Πολλές φορές περνούσα
από σχολεία με το αίσθημα ότι το καλό αποτέλεσμα επαφιόταν
αποκλειστικά στην καλή θέληση του δασκάλου. Ωστόσο πρέπει πάντα να
είναι κανείς έτοιμος να κάνει κάτι παραπάνω. Όταν για παράδειγμα
βρισκόμουν στην ορεινή Άγρα Λέσβου, όπου δίδαξα τρία χρόνια, ξεκίνησα
με τους μαθητές μου να βγάζουμε μια έγχρωμη ηλεκτρονική εφημερίδα, που
για τα δεδομένα του σχολείου φαινόταν κάτι εξωπραγματικό. Σιγά σιγά τα
παιδιά αγκάλιασαν την εφημερίδα και ήταν τόσο συμμετοχικά, που η
προσπάθεια συνεχίστηκε κι όταν εγώ έφυγα. Πρόσφατα ανακάλυψα αυτή την
εφημερίδα στο διαδίκτυο, προφανώς ανεβασμένη από το Υπουργείο. Παντού
υπάρχουν κρυμμένες δυνατότητες.

6.Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πει ότι χρωστά στο δάσκαλό του την καλή ζωή.
Θα μπορούν οι μαθητές σου να πουν το ίδιο για σένα;

Ήταν διαφορετικές οι εποχές γιατί σήμερα τα παιδιά έχουν άλλες
επιρροές, ερεθίσματα και πρότυπα. Αν και δεν μπορώ να μαντέψω, συνήθως
με τους μαθητές μου έχουμε πολύ καλές σχέσεις και προσπαθώ να
ενθαρρύνω τον καθένα να αναπτύξει το ιδιαίτερο χάρισμα που συνήθως
διαπιστώνω. Δυστυχώς η ομοιομορφία στην εκπαίδευση συχνά καταστρέφει
τις κλίσεις του μαθητή.

7.Σε φοβίζει η φθορά και η διαφθορά που υπάρχει γύρω μας;

Με προβληματίζει. Η εποχή έχει ανάγκη από ένα καινούριο σύστημα αξιών,
αφού οι παλιές φαίνεται ότι έχουν καταρρεύσει.

8. Πόσα βιβλία συνολικά έχεις γράψει μέχρι σήμερα;

Δύο λογοτεχνικά και ένα που αφορά την Εκπαίδευση. Όσον αφορά το
δεύτερο, ήταν μια πρωτοβουλία που ανέλαβα με μερικούς εκπαιδευτικούς
και τους μαθητές μας, αγνοώντας ότι ένα χρόνο αργότερα θα το εξέδιδε
το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

9.Πιστεύεις ότι έχεις κάνει πράγματα που έχεις μετανιώσει γι΄ αυτά;

Και ποιος δεν έχει κάνει; Αλλά τα λάθη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της
ύπαρξής μας. Το λάθος είναι μια πληροφορία, έχει σημασία πως θα τη
χρησιμοποιήσεις, όπως λέει κι ένας φίλος μου.

10.Αν είχες μια ευκαιρία ν΄ αλλάξεις κάτι που έκανες στο παρελθόν, τι
θα άλλαζες;

Θα ήμουν πιο τολμηρή σε κάποια ζητήματα. Πρέπει πάντα να είναι κανείς
έτοιμος στη ζωή για γενναίες αποφάσεις. Μερικές φορές δεν ήμουν όσο
τολμηρή θα ήθελα.

11.Το νέο σου βιβλίο τι περιγράφει;

Το "Τώρα είναι αργά" περιγράφει την ύστατη προσπάθεια δυο φίλων να
ξεφύγουν από τα πλοκάμια μιας βαθιάς νοσταλγίας που τους εμποδίζει να
ζήσουν ήρεμα στο παρόν, εξαιτίας κάποιων οδυνηρών γεγονότων που τους
έχουν σημαδέψει στο παρελθόν. Αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη
πάντα, ακόμη κι όταν η ζωή τριγύρω προχωράει καλπάζοντας.

12.Ποιους στόχους βάζεις στη ζωή σου;

Ο μόνος στόχος που βάζω, είναι η κάθε μου μέρα να είναι, έστω και λίγο
δημιουργική. Αποφεύγω τα μεγαλεπήβολα σχέδια, αφήνω και λίγο τα
πράγματα να παίρνουν το δρόμο τους. Με ενδιαφέρει η χαρά της στιγμής,
η έκπληξη, οτιδήποτε μπορεί να μου κάνει εντύπωση.

13.Υπάρχουν ακόμη έτοιμα βιβλία προς έκδοση στο συρτάρι σου;

Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω μια σειρά διηγημάτων, τα οποία βρίσκονται σε
καλό δρόμο. Αγαπώ όλα τα είδη του πεζού λόγου. Επειδή ανήκω στη
σύγχρονη γενιά, τα γραπτά μου δε βρίσκονται κλεισμένα σε κάποιο
συρτάρι αλλά σε ένα αρχείο στον υπολογιστή μου.

Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Μαίρη Ζαβιανέλη.

Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα, ζει στον Αλμυρό Βόλου κι εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 1997 δημοσιεύτηκε το βιβλίο της «Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας» (Καστανιώτης). Τη χρονιά 2003/2004 εκδόθηκε η εργασία της «Η Ευέλικτη ζώνη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση», σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς και μαθητές, από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου).

Η δημοσιογράφος Μαρία Ζαβιανέλη την εντόπισε  και φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία για μια συνέντευξη .

Λίνα Φυτιλή- Προσωπογραφίες.

1. Aγαπημένος σας συγγραφέας και γιατί τον ξεχωρίζετε.

Είναι πολλοί. Δεν θα μπορούσα να  αναφέρω έναν μόνο. Θα αδικούσα τους υπόλοιπους που αγαπώ εξίσου.

2. Πιστεύετε ότι η συγγραφή διδάσκεται;

Διδάσκονται κάποιες τεχνικές γραφής. Από κει και πέρα το καλό γράψιμο απαιτεί συνεχή εξάσκηση, ταλέντο και δεν μπορεί να βασιστεί σε οδηγίες τύπου «πως να γράψετε ένα μυθιστόρημα».

3.Τι απαιτεί  η συγγραφή; Απομόνωση, αναχωρητισμό ή μήπως και τα δύο;

Τα απαιτεί και αυτά. Κατά το διάστημα της συγγραφής εντείνεται η εσωτερική ένταση κι η μοναχικότητα. Θέλεις να αφήσεις στην άκρη οτιδήποτε άλλο κάνεις, για να χαθείς στο κείμενό σου.

4. Ο συγγραφέας γράφει για να μοιραστεί αυτό που αισθάνεται ή διαισθάνεται;

Σίγουρα. Διαφορετικά γιατί να εκθέσει ένα κομμάτι προσωπικό ή να διαθέσει χρόνο σε κάτι που δε θεωρεί σημαντικό;

5.Πότε άρχισε το ταξίδι της συγγραφικής σας πορείας;

Άρχισε το 1996-1997, όταν έγραψα τις «Νύχτες της άχρωμης κιμωλίας» που δημοσιεύτηκαν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

6. Πώς προέκυψε το μυθιστόρημα;

Όπως προκύπτει κάθε βιβλίο, υποθέτω. Με απασχολεί για καιρό κάτι, μια ιδέα, παράλληλα με την ανάγκη να εκφραστώ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κεντρικός άξονας του μυθιστορήματος «Τώρα είναι αργά», ήταν η νοσταλγία. Μια νοσταλγία, τόσο βαθιά που δημιουργεί στους δύο κεντρικούς ήρωες τον υστερικό φόβο της απραξίας, μια παθητική στάση ζωής, επειδή το παρελθόν τους κρύβει επώδυνα κομμάτια, που δεν έχουν αφήσει πίσω.

7.Τι στοιχεία χρειάζεται ο γραπτός λόγος για να έχει αξία;

Δεν αρκούν οι κατάλληλες λέξεις ή οι τακτοποιημένες σκέψεις. Πρέπει να μπορείς να ξύσεις την επιφάνεια, να πεις κάτι που πιθανότατα έχει σημασία για τον αναγνώστη, να βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου. Να μιλήσεις για τα ανθρώπινα, την απελπισία, το όνειρο, τις καθημερινές ψευδαισθήσεις. Να θέσεις ενδεχομένως, κάποια ερωτήματα, τα οποία δεν έχουν απαραίτητα απάντηση.

8.Είστε κι εκπαιδευτικός. Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ υποστηρίζει ότι η ουσιαστική μεταρρύθμιση αρχίζει από το νηπιαγωγείο κι όχι από το πανεπιστήμιο. Συμφωνείτε;

Όλα ξεκινούν από την παιδική ηλικία. Αν περιμένουμε να αλλάξει στάση ή σκέψη ένας ενήλικας, είναι σαν να θέλουμε να μετακινήσουμε έναν βράχο. Ένα παιδί διαμορφώνεται καθημερινά. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να το παραβλέπει αυτό. Συνήθως βέβαια, αυτό συμβαίνει.

9. Ποιο ρόλο θεωρείτε ότι μπορεί να παίξει η λογοτεχνία στο σύγχρονο κόσμο;

Είναι μια φωνή αντίστασης απέναντι στην ασχήμια, τη διαφθορά, τα κακώς κείμενα. Δεν μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές του σύγχρονου κόσμου αλλά σίγουρα μπορεί να τον κάνει πιο υποφερτό. Παράλληλα η λογοτεχνία επιχειρεί μια απόπειρα κατανόησης για όσα συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας.

10. Σε όλη την πορεία της λογοτεχνίας αναμφισβήτητα είχατε κάποιους ανθρώπους στο πλάι σας. Ποιοι ήταν αυτοί; Νιώθετε την ανάγκη να τους ευχαριστήσετε;

Οι άνθρωποι του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος, με κυριότερο υποστηρικτή τον μπαμπά μου, αλλά και αρκετοί φίλοι που τους άρεσε η δουλειά μου. Περισσότερο με ενδιαφέρει η φυσική τους παρουσία στη ζωή μου, παρά η υποστήριξή τους σε αυτό που κάνω, ιδίως σ’ αυτή την χρονική στιγμή.

Τετάρτη, 7 Μαρτίου 2012

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΦΥΤΙΛΗ - Ηλίας Προβόπουλος.

Η Λίνα με τον συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη και την ηθοποιό Έλενα Μαρσίδου

Δεν ήμασταν και λίγοι οι φίλοι που βρεθήκαμε στην παρουσίαση του βιβλίου της Λίνας Φυτιλή «Τώρα είναι αργά…» (Εκδόσεις Απόπειρα,) απόψε στο ωραίο βιβλιοκαφενείο  «Εναστρον». Φίλοι από την πραγματική ζωή, από την πατρίδα της τη Μαγνησία αλλά και φίλοι από το δικτυακό χώρο και όλοι μαζί χαρήκαμε μια ωραία βραδιά και της ευχηθήκαμε καλοτάξιδο και καλή συνέχεια στο έργο της .

Μια άποψη της παρουσίασης από το πατάρι του «Έναστρον».

Δεν είναι ώρα να σας πω πολλά, περιορίζομαι μόνο να γράψω ότι για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης και η συγγραφέας, ενώ αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Έλενα Μαρσίδου και βεβαίως πως ακολούθησε συζήτηση με τη Λίνα, η οποία έλαμπε από χαρά ανάμεσα στους φίλους που ήρθαν να την τιμήσουν.  

Η Λίνα με τον φίλο μας και συμπατριώτη ποιητή Πάνο Νιαβή

Συνέντευξη στην Έφη Δούλη, εφημερίδα Μετέωρα, στις 25 - 5- 2012.