Η παρουσίαση για το Παράξενο Καλοκαίρι,  έγινε στις 20 - 10- 2017 στο βιβλιοπωλείο Χάρτα στο Βόλο μαζί με το βιβλίο του Σάββα Καράμπελα, στον Θάλαμο του μεταφραστή.
Η προσέλευση του κόσμου  ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων μας, ήταν κάτι εκπληκτικό και το στενό της Σκενδεράνη γέμισε κόσμο, ενώ στην αίθουσα δεν έπεφτε καρφίτσα...Θερμές ευχαριστίες σε όσους βοήθησαν στην εκδήλωση, αλλά και στον κόσμο που μας τίμησε με την παρουσία του.

τα αδέσποτα: ~Λίνα Φυτιλή~

τα αδέσποτα: ~Λίνα Φυτιλή~

~Λίνα Φυτιλή~

 Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα. Ζει στον Αλμυρό Μαγνησίας κι εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. 

Τo 1997 δημοσιεύτηκε η νουβέλα της ''Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας'', (εκδόσεις Καστανιώτης).

Το 2011, εκδόθηκε το μυθιστόρημά της ''Τώρα είναι αργά'', (εκδόσεις Απόπειρα). 

Το 2014 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή της ''Μυθική μέρα'', (εκδόσεις Ενδυμίων). 

Το 2016 κυκλοφόρησαν τα διηγήματά της με τον τίτλο ''Παράξενο Καλοκαίρι'', από τις εκδόσεις της Εστίας. 

~Λίνα Φυτιλή~

 Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα. Ζει στον Αλμυρό Μαγνησίας κι εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. 

Τo 1997 δημοσιεύτηκε η νουβέλα της ''Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας'', (εκδόσεις Καστανιώτης).

Το 2011, εκδόθηκε το μυθιστόρημά της ''Τώρα είναι αργά'', (εκδόσεις Απόπειρα). 

Το 2014 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή της ''Μυθική μέρα'', (εκδόσεις Ενδυμίων). 

Το 2016 κυκλοφόρησαν τα διηγήματά της με τον τίτλο ''Παράξενο Καλοκαίρι'',

[Χώμα και νερό]

Το δέμα
μην ξεχάσεις μόνο,
είπε φεύγοντας.
Ας μη μπλέκονται
οι πεθαμένοι με τους ίσκιους
ή με τους ζωντανούς.
Μπες στην πόλη,
στο ποτάμι της κίνησης,
όποιος δεν κυλάει γρήγορα
στεγνώνει στις όχθες του.
Επιστρέφω τώρα
στα γυαλιστερά νερά.
Τα οστά
διπλωμένα στη μέση
θα ταχυδρομηθούν
αύριο στο χώμα.
{Mυθική μέρα, 2014, Ενδυμίων}
[Χώμα και νερό]

Το δέμα
μην ∆ώρο σε τυφλό καθρέφτη]

Όταν παρασιτώ
σε νοήματα άστοχα,
είναι επειδή αγαπώ
των αργιών τα πτώματα,

τα ψάρια έξω απ ́το νερό,
τις πικρές σοκολάτες.

Όταν με τη σειρά σου,
μάθεις να είσαι
με τα πράγματα
κι όχι με τις λέξεις,
τότε

ένας ωκεανός
σε μικρογραφία
πίσω σου,
θα παίζει αμφιταλαντευόμενος
τη σκηνή
όπου οδύνη κι ηδονή
απέχουν
στον τυφλό καθρέφτη σου
Eνός λεπτού σιγή.
{Μυθική Μέρα, 2014, Ενδυμίων}
 μόνο,
είπε φεύγοντας.

Ας μη μπλέκονται
οι πεθαμένοι με τους ίσκιους
ή με τους ζωντανούς.
Μπες στην πόλη,
στο ποτάμι της κίνησης,
όποιος δεν κυλάει γρήγορα
στεγνώνει στις όχθες του.
Επιστρέφω τώρα
στα γυαλιστερά νερά.
Τα οστά
διπλωμένα στη μέση
θα ταχυδρομηθούν
αύριο στο χώμα.
{Mυθική μέρα, 2014, Ενδυμίων}







[∆ώρο σε τυφλό καθρέφτη]

Όταν παρασιτώ
σε νοήματα άστοχα,
είναι επειδή αγαπώ
των αργιών τα πτώματα,

τα ψάρια έξω απ ́το νερό,
τις πικρές σοκολάτες.

Όταν με τη σειρά σου,
μάθεις να είσαι
με τα πράγματα
κι όχι με τις λέξεις,
τότε

ένας ωκεανός
σε μικρογραφία
πίσω σου,
θα παίζει αμφιταλαντευόμενος
τη σκηνή
όπου οδύνη κι ηδονή
απέχουν
στον τυφλό καθρέφτη σου
Eνός λεπτού σιγή.
{Μυθική Μέρα, 2014, Ενδυμίων}

[Επιστροφή]

 Αργία σήμερα

Θέλω να με ξεχάσουν

Φίλοι

Αδέρφια

Συγγενείς

Οι σκύλοι με τα κόκκινα μάτια

Ο ίδιος ο καθρέφτης μου

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες

Κι οι φωνές έχουν τα αυτιά

Των τοίχων στο στόμα

Μυς ομόφωνους στη λόξα

Τένοντες ευνοικούς

για την επιθυμία

Καθώς ωραία επιστρέφει

-Η ηλικία

που αρνήθηκα-

Πάνω στη μύτη

της καρφίτσας

[Σοφά λόγια]

 Όποιος κρατάει

το βουνό,

έλεγε η μάνα μου

Κρατάει τη χώρα,

Τα ίχνη της νύχτας,

Τον ήχο της παλιάς

καμπάνας

Στην κοιλιά του

Κι όλες εκείνες

τις τρελές σκιές

των προγόνων

που – έναν αιώνα

τώρα-

στοιχειώνουν

την κορυφογραμμή

 {Τα δύο τελευταία ποιήματα είναι νέας εσοδείας}