Εις το επανιδείν - Ανέκδοτο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Παρέμβαση

Όταν φύγω
Ένα ρούχο παλιό
να ρίξετε στο δρόμο
Πρώτα στη χάση
Μετά στη φέξη 
και τέλος όλα.

Όταν φύγω, 
θα είναι μέρα μεσημέρι χωρίς ευχές, 
σαν φλύαρες ρεκλάμες.
Με το γδαρμένο πόδι
προχωρώντας 
σε μια στροφή 
θα αλλάζω δέρμα
ενώ θα μου κουνάτε το μαντίλι,
δίπλα στο τρένο όλοι μαζεμένοι,
με μια φωνή στο στόμα 
να ρεκάζει
Έχει ο καιρός γυρίσματα, 
μητέρα-